Geduld
Vorig jaar zag je op de percelen van de The Cranberry Company in polder Middelblok vooral onkruid - de cranberryplantjes waren nog klein en zag je alleen van dichtbij. Dat is nu, bij het begin van het groeiseizoen, nog maar weinig anders. De meeste cranberryplantjes zijn best wel gegroeid, maar vooral horizontaal, met uitlopers van soms wel een meter lang. Bij de ontwikkeling van een nieuwe cranberryteelt geldt als vuistregel dat je de eerste drie jaar vooral bezig bent met de strijd tegen onkruid. Zo lang duurt het nu eenmaal voordat de planten volgroeid zijn en niet langer de mindere van andere vegetatie. Dat vind ik best wel spannend want in drie jaar kan er veel gebeuren en dus ook veel mis gaan. Daarom hoop ik dat het sneller gaat, ijdele hoop natuurlijk. Op de keper beschouwd is de strijd tegen het onkruid vooral een strijd tegen ongeduld.
We verwachten dit jaar opnieuw veel andere vegetatie tussen de cranberryplantjes, maar minder dan vorig jaar. Ondanks de warme maanden april en mei hebben we dit jaar nog geen vogelmuur en maar heel weinig perzikkruid gesignaleerd. De vernatting in november en in april, lijkt effect te hebben. En de bodem komt tot rust. Laat de natuur zijn gang gaan en de bloemen maar bloeien? We concentreren ons nu op het uitsteken van ridderzuring, maaien van pitrus en uittrekken van de akkerdistel. Met voortdurend maaien van de velden zorgen we ervoor dat de cranberryplantjes niet in de schaduw komen van de andere vegetatie. De rest doet de natuur, in haar eigen tempo. Maar we verwachten wel dat de planten dit jaar een grotere groeispurt zullen laten zien en wellicht hier en daar al een besje. Want we blijven ongeduldig.
(15-05-2018)
